Piła Kalina

Historia przystanku sięga aż do 1879 roku, kiedy to zbudowano linię nr 354. Początkowo używaną nazwą była Motylewobrück, której zmiana na Königsblick miała miejsce po roku 1906. Przystanek szybko zyskał popularność wśród mieszkańców Piły, stając się częścią linii kolejowej, która umożliwiała dotarcie do Kaliny, znanej z charakteru wypoczynkowego.

W okresie międzywojennym, od 1920 do 1939 roku, linia Piła-Poznań została podzielona przez ówczesną granicę polsko-niemiecką, która biegła zaledwie kilkaset metrów od przystanku. W rezultacie, Kalina stała się końcową stacją dla pociągów przybywających z Piły, co spowodowało szereg zmian w infrastrukturze kolejowej. Usunięto drugi tor pomiędzy Piłą a Kaliną, a cała linia z Kaliny do Dziembówka została rozebrana. Przystanek przekształcono w stację, zachowując przy tym drugi tor oraz budując rozjazdy i parterowy budynek stacyjny z kasą biletową oraz poczekalnią.

Po zakończeniu II wojny światowej Kalina powróciła do roli przystanku, lecz proces ten wiązał się z dalszymi zmianami. Rozebrano rozjazdy i zamknięto kasę, a nowy drugi peron wybudowano przy istniejącym torze, tworząc w ten sposób mniej formalne miejsce obsługi podróżnych. Przy nowym peronie umieszczono prostą, blaszaną wiatę przystankową. W 2005 roku, mimo prób, które miały na celu wpisanie budynku stacyjnego do rejestru zabytków, obiekt ten został rozebrany z powodu dewastacji, a podobny los spotkał również budynek toalet.

Przystanek Kalina to miejsce z bogatą historią, które odzwierciedla zmiany w układzie komunikacyjnym w regionie oraz w encyklopedycznym rozumieniu transportu kolejowego w Polsce.